Uznanie długu jest to zachowanie dłużnika, w którym to w przyznaje się do swojego zobowiązania. Ma ono szczególne znaczenie z punktu widzenia przedawnienia roszczenia. W mojej pracy bowiem spotykam się z przypadkami, w których to uznanie długu niweczyło przedawnienie zobowiązania oraz utrudniało prowadzenia sporu sądowego przeciwko wierzycielowi. Nie każdy bowiem zdaje sobie sprawę czym dokładnie jest uznanie roszczenia i jakie zachowania mogą zostać przyjęte jako uznanie długu.
W codziennej praktyce coraz częściej spotykam się z przypadkami, w których to Klienci dostają wezwania do zapłaty od firm windykacyjnych, u których nie zaciągali zobowiązań. Co więcej z treści tych pism nie wynika z czego wynika zobowiązanie, czy w związku z zadłużeniem został wydany tytuł wykonawczy przez sąd i czy przeciwko takiej osobie toczyło się postępowanie egzekucyjne. Bardzo często takie osoby nie wiedzą co w takie sytuacji zrobić. Przede wszystkim nie wiedzą jak ustalić informacje dotyczące zadłużenia, bowiem może mieć to wpływ na skuteczne „walkę” z aktualnym wierzycielem.
Jeszcze niedawno bankowy tytuł egzekucyjny (dalej: BTE) był środkiem, który zabezpieczał wierzytelności należące wyłącznie do banku. Co do zasady, kredytobiorca zawierając z bankiem umowę, składał jednocześnie oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji, w razie gdyby kredyt nie był spłacany. Dzięki temu, bank mógł wypowiedzieć umowę, wystawić BTE, a następnie wystąpić do Sądu o nadanie BTE klauzuli wykonalności, bez konieczności wystąpienia z powództwem przeciwko dłużnikowi. W 2015 r., Trybunał Konstytucyjny uchylił przepisy pozwalające bankom na wystawianie BTE uznając je za niekonstytucyjne. Niemniej jednak, w obrocie prawnym zarówno banki jak i podmioty, które nabyły wierzytelności (będącr co do zasady firmami windykacyjnym), powołują się na BTE, w szczególności w zakresie przerwania biegu przedawnienia. Czy jednak słusznie?
